Baudelaire, correspondentie Brussel, België. Aan Nadar, Madame Aupick.

AAN MADAME AUPICK
Brussel, vrijdag 26 augustus 1864.

Lieve moeder,

     Ik verveel me zo, dat kun je je gewoon niet voorstellen in deze ijskoude kamer (en helemaal wit), en hoewel ik bang ben van je brieven, omdat ik altijd bang ben er preken en verwijten in te vinden (die ik mezelf al zo goed geef), wacht ik toch altijd vol ongeduld op diezelfde brieven.

     Al zou je me de meest onaangename dingen vertellen, dan zou ik het nog leuk vinden.
– Hoe gaat het met je? Vind je je tuin nog steeds leuk?
Zelfs je handschrift doet me al goed.
Je weet dat ik 1 of 2 september naar Parijs ga.
Ik heb een zakenagent belast met de verkoop van mijn boeken. Naar Parijs teruggaan, dat is voor mij de Hel binnengaan, maar toch ga ik.

     Veel kussen, en er gaat nooit een dag voorbij zonder dat ik van je droom.

Charles.

AAN NADAR
Brussel, 30 augustus 1864.

Beste Nadar,

     Ik zal waarschijnlijk niet in meer Brussel zijn tijdens de feestdagen, want al mijn tijd, van 8 tot 20 september, zal worden besteed aan uitstapjes naar de provincie.

     Aangezien je de alleraardigste intentie had om me een plaatsje in je mand aan te bieden, mag ik dan van jou deze gunst overbrengen aan mijnheer O’Connell, die, mijns inziens, de beste compagnon is die je je zou kunnen wensen?
Je kent mijn wantrouwen jegens de Belgen.
Dus, dan zul je me niet verdacht vinden als je mijnheer O’Connell voorstel (die overigens geen Belg is, zoals zijn naam aangeeft).
Als je een vrolijke man wilt, die behendig is in alle soorten gymnastiek, voldoende kennis heeft van allerlei soorten mechaniek en een voorliefde voor alle mogelijke avonturen, dan zul je al die eigenschappen in hem vinden.
Hij had zichzelf bij jou heel naïef via Arthur willen aandienen, want je weet dat die in Frankrijk als de Koning der Belgen wordt beschouwd, en in België als de Keizer van Frankrijk, en logischerwijze slooft hij zich daarom ook uit om zijn wil in beide landen te laten uitvoeren.

     Ik zei tegen mijnheer O’Connell dat dat allemaal nogal onnozel was, en dat ik dacht dat een briefje van mij aan Nadar veel beter zou zijn. Ik ga hem schrijven wat ik jou schrijf, en als ik er niet ben bij jouw terugkomst, dat hij alleen maar even bij jou langs hoeft te gaan.

     Iedereen zegt hier: “Ik ga met Nadar omhoog” (die mensen zeggen nooit “Mijnheer”, want die familiariteit is de eigenschap van bruten en provincialen).
Maar mijn idee is, en ook dat van andere verstandige mensen, dat al die liefhebbers van hemelreizen op het laatste moment er tussenuit knijpen.

     Die mijnheer O’Connell maakte me een paar dagen geleden wel heel erg aan het lachen, is hij niet van plan om in het bijzijn van een aantal andere mensen heel naïef tegen Arthur te gaan zeggen: “Mijn arme Arthur, u en ik, wij samen zijn toch van de club bedrogen mannen…..?”

     Voor wat betreft Arthur, vertel mijn grappen niet door. Die schurk daar heeft me al bijna een paar ruzies opgeleverd. Hij houdt me in de gaten, zelfs tot aan het doorkijken van mijn papieren. (En dankzij zijn gezoek is hij nu wel erg overtuigd van jouw verstandigheid en van de veiligheid van je luchtballon; ik denk dan ook dat hij bijna een besluit heeft genomen.)

     Mijn vriend, je had mooi gelijk. Ik bijt me nog steeds vast. Zou je geloven dat ik een Belg heb kunnen verslaan? Het is ongelooflijk, toch? Dat ik iemand kan verslaan, is absurd.
En wat er nog het meest monsterlijk was, was dat ik helemaal fout zat. Dus toen mijn rechtvaardigheidsgevoel weer de overhand kreeg, ben ik de man achterna gegaan om hem mijn excuses aan te bieden.
Maar ik heb hem niet meer kunnen vinden.

     Het adres van O’Connell is: Chaussée de Haecht, 115. Ik ben een beetje vertederd, net als Hetzel, heel onnodig, en veel liefs van mij.

De hartelijke groeten aan mevrouw Nadar.

Ik kom je misschien even gedag zeggen over drie of vier dagen in Parijs.

  Inhoudsopgave     Volgende brief