Charles Baudelaire. Brieven aan zijn moeder. Parijs, begin juli 1845.

Charles Baudelaire 
Brieven aan zijn moeder. Gehele correspondentie

Parijs, begin juli 1845.

    Op het moment dat ik me wilde aankleden om naar u te gaan trof ik de deuren op slot met de sleutel twee keer omgedraaid. Het schijnt dat de arts niet wil dat ik me verroer.

    En dus kan ik niet naar u toekomen. Wanneer ik u een brief schrijf, schrijft mijnheer Ancelle me terug en hij verbiedt me u te zien. – Bovendien word ik opgesloten.

    U denkt dus dat mijn lijdensweg een grapje is?
En u heeft de moed me te onthouden van uw aanwezigheid?
Maar ik zeg u ik heb u nodig, dat ik u moet zien, dat ik met u praat.
Maar kom dan hier, kom dan meteen – geen preutse manieren.
Ik ben bij een vrouw, maar ik ben ziek, en ik kan niet weg.

    Er moet toch op zijn minst, indien u niet kan doen wat ik u vraag, iemand me inlichten over wat er mogelijk aan te doen is.
Ik word weggestopt, opgesloten, u antwoordt me niet, als ik u schrijf, men schrijft mij dat ik u niet mag zien, wat betekent dat allemaal?
Ik smeek u, kom dan naar mij, maar wel meteen, meteen – geen geschreeuw.

Charles.

Mevrouw Duval, rue de la Femme-sans-Tête, 6.

P.S. – Ik verzeker u dat als u niet komt, dat dan alleen nog maar meer ongelukken kan veroorzaken.

Ik wil dat u alleen komt.

  Gehele correspondentie          Volgende brief