Colloque sentimental Verlaine Ferré
Poésie Paul Verlaine
Contreténor Philippe Jaroussky
Musique Léo Ferré
Colloquium van gevoelens
In het oude eenzame en ijzige park
Zijn twee vormen daarstraks verscheiden.
Hun ogen zijn dood en hun lippen zijn zacht,
En men hoort amper hun woorden.
In het oude eenzame en ijzige park
Hebben twee spoken het verleden opgeroepen.
- Herinnert het je onze oude extase?
- Waarom wilt u dan dat het me het herinnert?
- Slaat je hart nog altijd bij mijn enige naam?
Zie jij nog altijd mijn ziel in dromen? - Nee.
Ah! de mooie dagen van onzegbaar geluk
Waar wij onze monden samenvoegden! - Het is mogelijk.
- Wat was hij blauw, de hemel, en groot, de hoop!
- De hoop is gevlucht, overwonnen, naar de zwarte hemel.
Zo liepen zij in het dwaze onkruidhaver.
En alleen de nacht hoorde hun woorden.
