Correspondentie Baudelaire: België. Aan madame Aupick, Brussel, 3 september 1865.

AAN MADAME AUPICK
Brussel, 3 september 1865.

Lieve goede moeder,

    Wat moet ik zeggen, behalve dan dat wat je al vermoeden zult, dat ik me erg verveel, dat ik steeds maar denk hoe gelukkig ik zou zijn als ik bij jou zou zijn, en dat ik vaak aan het malen ben hoe ik alles wat ik repareren moet kan repareren, dat ik ontsteld ben van de afmeting van die taak, etc.?
En ook dat ik binnenkort naar Parijs hoop te gaan met een bepaalde hoeveelheid manuscripten om daar geld voor te vragen, en dan tevens mijn schuld hier te verminderen. Want ik kan er niet mee instemmen om van te voren die 4000 frank waar ik zo op hoop nu al te gaan opmaken, waarvan trouwens al zoveel afgehaald moet worden.
Het is aannemelijk dat ik als ik in Parijs ben, de verleiding niet zal kunnen weerstaan om je in Honfleur te komen omhelzen.

    Als mijn schoonzus nog bij je is, doe haar dan de groeten van mij, en zeg haar dat ik haar bedank voor alle lieve dingen die ze jou geeft.

    Maar nu, wat kan ik antwoorden op je laatste brief? Men heeft ontdekt dat mevrouw Ancelle een gevoelige ziel had. Nee maar! Ik zal daar nooit helemaal zeker van zijn.

Dat ik me moet haasten om terug te komen, om mijn schuld niet nog groter te maken, dat weet ik.

    Dat mijnheer Ancelle me aanraadt om terug te komen zonder te betalen en mijn manuscripten en mijn boeken achter te laten!!! Zo zeg! Maar hij is helemaal gek, stapelgek!

    Ik houd van je, ik houd veel van je. Ik ben heel treurig, ik heb veel kracht nodig. Vraag die kracht voor mij aan God. Misschien helpt me dat om die te vinden.

    Wat Lemer betreft, hij heeft me eindelijk geschreven, op 9 augustus.
Hij zou de 12e tekenen met Garnier , voordat deze zou vertrekken.
Sindsdien, niets meer gehoord. Affaire mislukt?
Dat lijkt me niet waarschijnlijk, want ze hadden daar immers al drie keer samen over gepraat.
  Is Garnier vertrokken voordat de affaire getekend was, en is hij nog niet terug?
Ik weet het niet. Mensen die niet in ballingschap zitten hebben geen idee hoe het voor de zenuwen is van iemand die in het buitenland vastgenageld zit, zonder communicatie noch berichten.

Ik heb net naar Sainte-Beuve geschreven, om hem te vragen of ze hem soms om raad hebben gevraagd.

Ik verveel me en ik omhels je.  Hoe gaat het met je ?

Charles.

  Inhoudsopgave     Volgende brief