Vertalingen Honoré de Balzac. La Comédie Humaine. Ursule Mirouët. Brief van “ De vreemdelinge ”
Honoré de Balzac
Voorwoord van La Comédie Humaine
Ursule Mirouët
Brief van “ De vreemdelinge ”
Beleefdheid verbergt gedeeltelijk het algemeen egoïsme.
Romantiek in de Kunst
Van de ontelbare uitvoeringen van romans en novellen die de menselijke geest hebben geamuseerd of beziggehouden kun je zeggen dat die van de zedenroman wel de meest toegejuichte is; deze past het beste bij de massa. Parijs hoort het liefst verhalen over Parijs en daarom vindt de massa het fijn om te vertoeven in de spiegels waarin zij zich ziet.
Maar een zedenroman springt er niet echt bovenuit wanneer de auteur een gebrek aan superieure natuurlijke smaak heeft, en wordt al gauw plat en saai, en zelfs, omdat in de kunst men het nut kan meten naar de rang van adel, volkomen nutteloos. Het feit dat Balzac van dit soort burgerlijkheid iets bewonderenswaardigs heeft weten te maken, altijd nieuwsgierig en vaak subliem, komt omdat hij er heel zijn ziel in heeft gelegd.
Ik was heel wat keren verbaasd te horen dat de grote glorie van Balzac zou komen van het feit dat hij zo'n groot observator was; ik vond zijn grootste kwaliteit altijd in het feit dat hij zo'n groot ziener was, en een wel heel gepassioneerde ziener. Al zijn personages hebben de scherpe levenslust die hij zelf ook had. Alles uit zijn fictie is net zo diep gekleurd als zijn eigen dromen.
Vanaf de top van de aristocratie tot aan de laagste laag van het plebs staan alle acteurs van zijn Comédie veel scherper jegens het leven, ze zijn actiever en geslepener in de strijd, geduldiger in het ongeluk, meer vervuld van genot, en meer engelachtig in devotie en toewijding dan wat de komedie van de echte wereld ons laat zien. Kortom, elk persoon bij Balzac, zelfs een portier of conciërge, heeft iets geniaals. Alle zielen zijn tot de nok met wilskracht gevuld. Dat is Balzac zelf helemaal.
En omdat hij met zijn geestesoog alle wezens uit de buitenwereld met een sterk reliëf en een scherpe grimas zag, liet hij zijn figuren krampachtig samentrekken; hij maakte hun schaduwen nog donkerder en hun licht nog helderder.
Hij had een wonderbaarlijk oog voor detail, dat voortkwam uit zijn onbeperkte ambitie om alles te willen zien en om alles te willen laten zien, te laten raden; dit verplichtte hem dan ook om de hoofdlijnen krachtiger aan te zetten, om het perspectief van het geheel niet uit het oog te verliezen. Hij doet me denken aan sommige etsers die nooit tevreden zijn over de zuurbeet, waardoor ze de belangrijkste naalddunne lijnetsen van de plaat in geulen laten veranderen. Uit deze verbazingwekkende natuurlijke opstelling zijn wonderen voortgekomen.
Charles Baudelaire
Romantiek in de Kunst. L'Art Romantique, 1869
Voorwoord van La Comédie Humaine
- Door Vivienne Stringa
Brief van “ De vreemdelinge ” Ewelina Ha?ska
- Door Vivienne Stringa
- Door Vivienne Stringa
